Writings

Persbericht

Maurits van de Laar
2013

Robine Clignett (1948) gebruikt in haar werk op papier natuurlijke vormen die ze zodanig reduceert dat ze abstract gaan werken. Een glooiend, donker landschap steekt bijvoorbeeld af tegen een lichte hemel waardoor de kleurvlakken gaan zinderen. In voorbereidende schetsen wordt met slechts een paar lijnen of tonen een beeld ontwikkeld.

Het uitgangspunt is niet alleen een waarneming naar de natuur maar kan ook een gedachte of tekst zijn. Centraal staat steeds de kleur die bij het aquarelleren vanuit de ondergrond licht krijgt en zich zo subtiel ontwikkelt en tot leven komt. Robine Clignett verdiept zich daarnaast ook in de natuurkundige, historische en literaire aspecten van kleur die ze verzamelt en publiceert in zorgvuldig vormgegeven boekjes. Tot nu toe verschenen de uitgaven Faluröd, Ultramarijn, Wijngaardzwart, Loodwit en Groen.

Eclips. Tentoonstelling rond het verdwijnen

Stef van Bellingen
2004

(…) De flirt met het blanco papier komt treffend tot uitdrukking in het werk van Robine Clignett. In haar onderzoek naar kleuren werkte ze onder andere rond de kleur blauw. De blauwe tint ‘Outremer’ verwijst in het frans naar het verdwijnen,’passer au bleu’ betekent: doen verdwijnen.Van oudsher wordt deze kleur gebruikt om diepte te suggereren op het platte vlak.Het is de zone waar de vormen opgaan in hun omgeving, dit atmosferische of sfumatische kenmerkt vele van haar schilderingen. Dit ‘opgaan’ mag echter niet uitsluitend letterlijk geinterpreteerd worden, het slaat veeleer op de mystieke betrachting op te willen gaan in het al. ook gezien de abstrakte aard van haar werk, leunt dit aan bij Yves Klein’s sprong in de leegte, de omhelsing van het immense niets. (…)

Uit: Stef van Bellingen Eclips tentoonstelling rond het verdwijnen, Bornem, puurs, Willebroek. 2004

Citaat uit een brief

Gerrit Willems
2000

Lieve Robine en Klaus,

Vanmorgen heb ik het boekje Falunrood gelezen. De korte teksten zijn mooi op elkaar gestapeld. Het zijn doorzichtige laagjes die dit rood opbouwen en verbinden met haar fysieke ontstaan, haar culturele geschiedenis en een li- teraire associatie. Het is glaceren met tekst, waardoor diepte en warmte en nieuwe betekenissen ontstaan.

Over een zwart-wit-rode loper

Iona Maria Hoogenberk
2009

In gesprek met Robine Clignett

Wanneer Robine en ik overleggen om een afspraak te maken voor een gesprek over haar leven & werk, zegt zij “kom ’s ochtends, kom vroeg, we hebben daglicht nodig.” Een ochtend in de winter, een atelier, Den Haag. Onvermengd.

Hoewel ik andere ruimtes van het huis van Robine en haar man al kende, was ik nog nooit in haar atelier geweest. Deze ochtend neemt zij mij dan eindelijk mee naar deze licht gewijde ruimte, waar de stilte Robine iedere dag gezelschap houdt. Meteen zie ik aan één van de muren een groot zwart werk (z.t., 2003) hangen, waarover Robine mij heeft verteld: en meteen herken ik het als één van de werken die zij op de lentetentoonstelling Voorbeeld 2009, in de Daglichtstudio op de Koninklijke Academie, wil laten zien.